جلالت‌مآب معاون صاحب اول
از نامه‌ی نخست خودم به جناب شما معذرت می‌خواهم. دوست عزیزی از گذشته‌های دور همنام شما بود و من به گمان آن عزیز، از روی اشتباه نامه را به نشانی شما فرستادم. نمی‌دانم چرا چندین دهه شده نامه‌های ما، هَی به نشانی های نادرست می‌روند.
نوت: نوستالژی ما سینمای پارک و سینماهای پارک نیست؛ صدها سینما قربان سرتان! حتا بودای بلند قامت هم نوستالژی ما نبود! قربان سر آن دیگران! نوستالژی ما گریه‌های است که یک عمر در گلوی “صحرا”ها تلنبار شده‌اند … نوستالژی ما هویتی است که برادران هم‌خون، تلاش دارند آن را از ما بگیرند!
فرهاد دریا
